3. Schemat ideowy oraz funkcjonalny.

        Mając koncepcję układu możemy ją urzeczywistnić - stworzyć bardziej szczegółowy schemat funkcjonalny. Następnym krokiem jest stworzenie schematu funkcjonalnego z wykorzystaniem elementów dyskretnych lub układów cyfrowych "wyższego poziomu" (np. rejestry, dekodery itp.) oraz określenie wymagań dotyczących parametrów pracy układu.

3.1. Ograniczenia przy wyborze bloków i elementów.

    Kolejnym krokiem jest decyzja, które elementy są możliwe do realizacji na strukturze krzemowej. Niektóre elementy są nierealizowalne lub ich parametry mogą być nieodpowiednie, np. tranzystory mocy, tranzystory wysokiej częstotliwości, elementy bierne o wysokich wartościach, potencjometry itp.
    Należy także zastanowić się nad technologią zastosowaną do produkcji układu - wybrana technologia może wprowadzić dodatkowe ograniczenia górne i/lub dolne co do elementów układu i ich parametrów.
    Kolejnym, lecz znaczącym w niewielu przypadkach ograniczeniem jest ograniczona z góry wielkość układu, liczba wyprowadzeń układu oraz sposób montażu na płytce drukowanej.

    Schemat funkcjonalny projektuje się pomocy symboli elementów dyskretnych, elementów "zintegrowanych" (np. wzmacniacze operacyjne, komparatory) lub przy pomocy bramek, przerzutników itp., jeśli układ zawiera elementy cyfrowe. Mogą to być układy o parametrach katalogowych (tranzystory, wzmacniacze operacyjne), lecz przy elementach biernych nie jesteśmy ograniczeni do typoszeregu ich wartości. Należy jednak pamiętać, że elementy bierne uzyskiwane na płytce krzemowej mają duże wahania wartości oraz wahania wartości ze względu na zmiany temperatury.

3.2. Schemat ideowy sumatora.

3.3. Programy pomocne przy projektowaniu.

    Przy projektowaniu mogą być pomocne programy do tworzenia schematów elektrycznych (np. OrCad), w których mamy możliwość edycji schematu elektrycznego z użyciem elementów katalogowych. Dzięki pomocy programu jesteśmy w stanie szybko wprowadzać poprawki do schematu oraz przeprowadzać symulację działania układu. Większość programów pozwala na stworzenie schematu płytki podłożowej, na której umieszczamy elementy dyskretne, lecz posiadanie takiej funkcjonalności nie jest wymagane w naszym przypadku.
    Wybrany program powinien mieć możliwość eksportu schematu elektrycznego do posiadanego programu symulującego.