6. Ekstrakcja elementów do netlisty.
Do przeprowadzenia weryfikacji elementów układu, należy wykorzystać program symulacyjny np. PSPICE lub SMASH. Warunkiem koniecznym jest jednak przedstawienie wyników pracy UNCLE w postaci zrozumiałej dla programu symulującego. Proces ekstrakcji pozwala na odtwarzanie elementów elektrycznych i połączeń między nimi na podstawie opisu masek danego układu. Obrazuje to poniższy rysunek:
Otrzymany w ten sposób schemat elektryczny za pomocą ekstraktora może być porównywany ze schematem powstałym przed wykonaniem topologii. Umożliwia to wykrycie powstałych błędów jak i utrzymanie zgodności z wcześniejszymi założeniami. Wraz ze zmniejszaniem się rozmiarów elementów w układzie istnieje poważne zagrożenie ze strony parametrów pasożytniczych , przede wszystkim pojemności pasożytniczych. Niepożądanym efektem jest także niedoskonałość odwzorowania masek na powierzchnię półprzewodnika (błędy litografii). Związana z tym zmiana statycznych rozmiarów elementów wprowadza dodatkowe zakłócenia. Reasumując, możemy powiedzieć że ekstraktor powinien umożliwić fizyczną weryfikację układu.
6.2. Przygotowanie i wybór technologii.
Przygotowanie polega na odpowiednim wyborze elementów podlegających ekstrakcji. Do ekstrakcji można użyć porgramu EXCESS (więcej informacji o programie można znależć tutaj). Program EXCESS umożliwia dostosowanie się do różnych technologii. W tym celu posiada on specjalny języka do zdefiniowania odpowiednich wyrażeń definiujących technologię. Na podstawie dostarczonych informacji takich, jak liczba i rodzaj stosowanych masek oraz sekwencji procesów domieszkowania program generuje listę wszystkich możliwych sposobów wzajemnego nakładania się warstw, co ma odzwierciedlenie w interpretacji elektrycznej. Operacja taka przeprowadzana jest tylko przy definiowaniu technologii. Zatem najczęściej korzysta się ze zbioru gotowych bibliotek technologii, które są listami wszystkich możliwych elementów nominalnych i pasożytniczych występujących w danej technologii.
Mając wybraną technologię możemy wybierać dowolny zestaw elementów elektrycznych zawartych w topologii - określając w ten sposób poziom szczegółowości ekstrakcji. Możemy wykluczyć elementy, które są nieistotne w danym układzie. Jest to korzystne, ponieważ przy przeprowadzaniu weryfikacji fizycznej układu włączanie lub usuwanie elementów w czasie ekstrakcji daje możliwość śledzenia wpływu poszczególnych elementów pasożytniczych na działanie układu. Umożliwia to także optymalizację układu.
W procesie ekstrakcji wyszukiwane
są wszystkie urządzenia, które mają być poddane ekstrakcji z elementów
znajdujących się na layoucie. W nominalnym trybie dokona się ekstrakcja
tranzystorów p i n (bez np. pojemności pasożytniczych). Możliwe jest także
zdefiniowanie domyślnych wartości zbiorów elementów w zależności od użytej
technologii.
Proces ekstrakcji przebiega
w dwóch etapach:
